zdławiony krzyk rozpiera brzuch
boję się że pęknę
--
erschtickter schrei dehnt den bauch aus
ich aengste dass ich platze
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
words as a rubbish # słowa jak śmieci # woerter wie muell
Obserwatorzy
Archiwum bloga
-
▼
2010
(96)
- ► października (12)
-
▼
kwietnia
(20)
- nie wiem czy znasz ten bólnie wiem czy możesz zroz...
- gdybyś usłyszał mój krzykgdybyś stanąłzatykasz usz...
- błagałam bogażeby mi cię dała teraz brzuchem zasła...
- cienka błona między namidrżęczy zdoła mnie połknąć...
- ile masz siłyjak daleko mnie uniesieszchciałam być...
- nie wiem kto trzyma nóżon czy jaale rani i krwawię...
- słowa nieporadne jak ręce dzieckarównie głęboka wi...
- zamknij w swoich myślach.wydzielaj powietrze jak c...
- myśli zawęziły tor i pedząwte i nie z powrotem.szn...
- tak, jestem lepka.przylepiam się do rąkjak plastel...
- nigdy nie myślałam,że szaleństwoma tyle odmian.róż...
- zdławiony krzyk rozpiera brzuchboję się że pęknę--...
- dałabym się pokroićna kawałeczkimniejsze i mniejsz...
- wczoraj odpadły mi ręceznowuciężkie i sztywnebezbr...
- dlaczego tak chętniewkładasz palce w ranypo co spr...
- słowa mogą być jak sznurco więzi wiąże dławii mogą...
- czasem zapominamjak jesteś delikatnyotulam się tob...
- pępowina między naszymi ciałamiprzestrzeń twojej o...
- na sznurkachwywieszam mokre prześcieradła pamięciw...
- przestrzeń rozmiarów twojej obecności--der raum de...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz