chleba chcę z tobą
powszedniego.
pachnącego troską
i miłością,
a nie
sucharów obojętności.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
words as a rubbish # słowa jak śmieci # woerter wie muell
Obserwatorzy
Archiwum bloga
-
►
2010
(96)
- ► października (12)
-
▼
2009
(62)
-
▼
października
(17)
- chciałam wypłakać bóldo końcaale mnoży sięjak pchł...
- oddech rani ciało od środkakaleczy szkiełkami co l...
- nieważne co powiem co przemilczę,ile jeszcze okrzy...
- życie uchodziw ślad za niknącą wiarąwiara nadzieja...
- chleba chcę z tobąpowszedniego.pachnącego troskąi ...
- [wody albo innej drogi]wiec jeśli nie możesz mi da...
- próbowalam przelknąć.przepchnąć.na sile.gdyby choć...
- wiesz jak potrafi boleć cisza?jak ostry jest jej d...
- tak bardzo potrzebuję dotknąć.tak bardzo parzy.--s...
- znowu walczymyona i jarani moją twarzmyślizaciska ...
- ześliznęłam się.znowu.cztery szczeble w dół.odarte...
- nieprzeciętnie przeciętnadokładnie pośrodkumiędzy ...
- czaję się.jak złodziej i zdrajca.uciec.nawet w jed...
- czy nie gorzej być o krok?kiedy już czujesz zapach...
- za każdym razem kiedy mnie opuszczaszkrzyk rozrywa...
- świeżo rozdrapany strup samotności,bezpowrotnie wy...
- [pani Ś.]widziałam jej chude plecy.niechętnie zbac...
-
▼
października
(17)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz